زاویه متفاوت

بسم الله الرحمن الرحیم

(ویرایش 2)

این دغدغه برای خیلی‌ها پیش میاد که با این وضع گرونی چطوری به زندگیمون ادامه بدیم؟ خرجمون رو از کجا دربیاریم؟ به خصوص که با هدفمند شدن یارانه‌ها این دلمشغولی بیشتر هم شده است.

امروز میخواهیم از زاویه‌ای متفاوت به گرونی‌ها و هدفمندی یارانه‌ها نگاه کنیم؛ پس با ما باشید …

مقدمه: تفاوت دارایی و برخورداری

– هر چیزی که در این دنیا تحت کنترل ما باشد به طوری که بتوانیم برای برطرف کردن نیازهایمان از آن استفاده کنیم، «دارایی» ما می‌باشد.

پول یک دارایی است، علم و دانش یک دارایی است، قدرت نفوذ داشتن در دیگران یک دارایی است، همسر یک دارایی است، فرزند یک دارایی است، مسکن یک دارایی است، لوازم زندگی دارایی هستند، و مهمترین دارایی انسان: عمر اوست، …

– اما به هر میزان که بتوانیم از این دارایی‌ها برای برطرف کردن نیازهایمان استفاده کنیم، به همان اندازه «برخوردار» از دارایی‌ها هستیم.

و به عبارت دیگر: رزق و روزی ما همان مقداری است که برخوردار از دارایی‌ها باشیم.

بدنه بحث: میزان برخورداری مهم است نه زیادی دارایی!

میزان رزق و روزی انسان به میزان پول و دارایی او هیچ ارتباطی ندارد!

خواندن ادامه این مطلب »

بسم الله الرحمن الرحیم

قبلا یه مطلب در مورد یه دیوونه نوشته بودم. (از اینجا بخونید: مطلب 11: دیوونه)

چند روز قبل یک روایتی از پیامبر عزیز اسلام دیدم و احساس کردم به اون مطلب مربوط میشه.

در روایت آمده است که:^[1]

«پیامبر اکرم عبورشان به دیوانه‌ای افتاد؛

از اطرافیانشان پرسیدند: او را چه شده است؟

عرض کردند: او دیوانه است.

پیامبر اکرم فرمودند: نه او دیوانه نیست، بلکه مریض است.

آنگاه فرمودند: دیوانه کسی است که دنیا را بر آخرت ترجیح بدهد».

پ ن 1: بحارالأنوار، ج 1، ص 131.

بسم الله الرحمن الرحیم

(جمع‌بندی بحث)

اکنون با نکاتی که طرح شد می‌توان بحث را به صورت زیر سامان داد:

وقتی گفته می‌شود: «من به عقیده‌ی شما احترام می‌گذارم» ممکن است در واقع منظور گوینده حالتهای زیر باشد:

1- «من عقیده‌ی شما را در فضای علمی محترم می‌دانم».

(احترامی که واقعاً مربوط به خود عقیده باشد نیز از همین زاویه قابل فهم است).

در اینصورت خود محترم شمرده شدن در فضای علمی نیز یا به خاطر منبع،یا به خاطر روش، و یا به خاطر هر دو است.

احترام به فرضیّات کودکانه هم مصداقی از احترام علمی به خاطر روش است؛ زیرا برای فرضیه‌پردازی نیازمند تفکّر خلاّق هستیم و این روش (=تفکّر خلاّق) برای تولید فرضیه، در فضاهای علمی به رسمیت شناخته شده است.

2- «من عقیده‌ی شما را به خاطر کارکرد و اثرش محترم می‌دانم».

در جایی هم که افراد به صورت مسالمت آمیز با هم زندگی می‌کنند و با یکدیگر مدارا می‌کنند، احترام به عقیده به خاطر اثر آن یعنی کاهش هزینه‌های اضافی می‌باشد، بنابراین این مورد نیز از مصادیق احترام عملی است.

3- «من شخص شما را محترم می‌دانم».

(این معنایی است که کمتر در عرف مردم قصد می‌شود و تنها به صورت یک احتمال بیان شد.)

در این صورت «احترام به عقیده …» عبارتی مجازی خواهد بود و احترام حقیقتاً ربطی به عقیده نخواهد داشت.

بسم الله الرحمن الرحیم

(نگرش سیستمی به «احترام به عقیده»)

هر عقیده ای به عنوان یک سیستم، به نظر می‌رسد خود شامل دو خرده سیستم باشد:

سیستم تولید نظر و ایده + سیستم تولید عقیده

(دو نکته شایان توجه است:

1/ به نظر می‌آید هر ایده‌ای تبدیل به عقیده نمی‌گردد، بلکه یک ایده باید به حد نصابی از اطمینان برسد تا بتواند تبدیل به عقیده شود.

2/ تجزیه‌ی عوامل سیستم را تا جایی پیش بردیم که برای بحث ما ضروری است، نه بیشتر)

خواندن ادامه این مطلب »

بسم الله الرحمن الرحیم

(احترامِ از سر مُدارا)

شاید برای شما هم پیش اومده باشه که مثلاً همسفر شما، همخونه‌ی شما،… از یک دین و آیین و یا یک سبک رفتاری خیلی متفاوتی پیروی کنه. و به خاطر این «تفاوت»، دچار اختلافات عقیدتی و رفتاری بشوید.

در چنین مواردی (اگر اختلافها مربوط به حداقلها و خط قرمزهای شما نباشد) معمولاً آدمها با همدیگر مدارا کرده و به اصطلاح مراعات حال همدیگر رو می کنند.

روشن است که این نوع احترام به یکدیگر، ربطی به حق بودن یا ناحق بودن یکی از دو طرف ندارد، بلکه شما برای اینکه در راه رسیدن به یک هدف بالاتر (مثلاً رسیدن به شهر مقصد) دچار هزینه‌ی اضافی نشوید، با فرد مقابل از در جنگ وارد نمی‌شوید و با او مدارا می کنید.

به عبارت دیگر اینچنین مدارا و احترامی به خواسته‌های طرف مقابل، تنها از جهت عملی است و نه به خاطر حق یا باطل بودن آن شخص.

ادامه دارد…